Każdy z nas, codziennie pozwala sobie na odłożenie wykonania jakiegoś zadania na potem. Zwlekanie z  nauką do egzaminu, wyjściem z psem na spacer, zrobieniem generalnych porządków w domu i wieloma innymi rzeczami jest powszechne dla naszej rutyny. W najbliższym czasie pewnie większość z nas postanowi odłożyć na ostatnią chwilę zakup prezentów świątecznych dla bliskich.

„Nie chce mi się”, „Mam jeszcze dużo czasu”, „Zrobię to jutro”… Znasz te wymówki? Zapewne tak!

Często wolimy zająć się czymś przyjemniejszym, np. obejrzeniem serialu, spędzeniem czasu z rodziną albo najzwyklej w świecie nie robieniem niczego. Jeśli takie sytuacje zdarzają się sporadycznie, to nie ma obaw do niepokoju. Każdy czasem potrzebuje odpoczynku i musimy sobie pozwalać na taki mały reset. Pytanie tylko, do jakiego stopnia możemy na to pozwolić, by nie doprowadzić do trwałego i powtarzającego się mechanizmu działania?

Zacznę od wyjaśnienia pojęcia, które wciąż jest nieznane dla większości. Prokrastynacja to zjawisko, które w psychologii pojawiło się stosunkowo niedawno. To nawykowe i problematyczne odkładanie spraw na później, ujawniające się w różnych dziedzinach życia. To problem, z którym boryka się dużo osób. Wiele z nich jest nawet nieświadomych problemu i tłumaczy to zwykłym lenistwem. Nie należy jednak traktować obu pojęć jako synonimy. Chroniczna prokrastynacja może stać się stałym wzorem zachowania, które będzie oddziaływać na każdy aspekt naszego życia. Może powodować zwiększony poziom stresu, problemy z samopoczuciem, a także brakiem wiary w swoje możliwości. Stąd jedną z  powszechnych przyczyn jest krytyczne spojrzenie na własną osobę. Wiele osób często nawet nie podejmuje  próby wykonania zadania ze względu na brak wiary w to, że może mu się udać. Mimo iż stosunkowo jest ono proste i wykonalne, nie dochodzi do jego realizacji. Brak wiary przeważa nad możliwością osiągnięcia celu. Do prokrastynacji może również przyczynić się brak planów na przyszłość, co prowadzi do demotywacji. Wizja jutra zwiększa chęci do działania i realizacji zamierzeń.

Najtrudniejsze jednak w zwalczaniu tego zjawiska jest zrobienie kroku do przodu. Chociaż jednego, malutkiego, po którym zdobędziemy chęci do działania i uwierzymy w swoje możliwości. Należy pamiętać, że każdy czasem zaniedbuje swoje obowiązki. To naturalne dla naszego środowiska. Zatem nie oznacza to, że każdy boryka się z tą chorobą. Pamiętajmy o rozplanowaniu sobie zajęć tak, by mieć czas zarówno na obowiązki jak i przyjemności. Nie pozwólmy, by lenistwo lub prokrastynacja przejęły nad nami przewagę.