Mickiewicz Facebooka, Szekspir Instagrama

Instagram, jako jedno z najpopularniejszych mediów społecznościowych w obecnych czasach, jest przedstawiany w sposób negatywny. Zarzuca się mu przede wszystkim rozpowszechnianie kultu idealnego ciała, a także zarabianie w ten sposób łatwych pieniędzy przez tzw. instagramowe modelki czy modelów. Mimo to, czasami Instagram staje się doskonałym sposobem na zdobycie popularności, dzięki popularyzacji swojej twórczości. Jednym z artystów, który w ten sposób uzyskał rozgłos jest Krzysztof Kościelski.

Na odwrocie Ego – debiutanckiej książki pisarza, możemy przeczytać m.in.: ,,Człowiek orkiestra, ale kameralna: nauczyciel przedszkolny i akademicki, tłumacz, reporter, grafik. Fan Elizy Orzeszkowej oraz Sex Pistols. Były lider zespołu punkrockowego, twórca 700 piosenek, których nikt (na szczęście) nie słyszał.’’ W tym opisie widoczny jest dystans autora do samego siebie, jego pasje, wykształcenie oraz poczucie humoru, co znajduje odzwierciedlenie w publikowanej twórczości. Profil artysty na Instagramie o nazwie Kościelskiego ma obecnie 44,6 tys. obserwujących, a każdy post zawiera jeden autorski wiersz. Sukces Instagrama przyczynił się do utworzenia fanpage’a na Facebooku, przez co pisarz znacznie poszerzył zasięg swoich postów. Fanpage autora liczy obecnie 39 tysięcy polubień.

Media społecznościowe są miejscem, w którym każdy może podzielić się swoją twórczością. Zdolnych pisarzy w dzisiejszych czasach nie brakuje, zatem skąd taki sukces Kościelskiego? Jego poezja jest inspirowana współczesnymi czasami oraz ludzkimi problemami. Nie brak wierszy stworzonych jako komentarz poety na temat konkretnego wydarzenia czy przemyśleń dotyczących jakiegoś święta. Przede wszystkim jednak odwołuje się do popularnych w Internecie memów czy stereotypów naszych czasów. To sprawia, że jego wiersze są aktualne i każdemu czytelnikowi łatwo się z nimi utożsamić. Świat jest dokładnie takim, jak przedstawia go poeta: z jednej strony pełnym absurdu oraz smutku, a z drugiej ta niedorzeczność wywołuje w każdym szczere rozbawienie. Ponadto pisarz znakomicie operuje słowem, wprowadzając gry słowne czy stylizacje na język staropolski, natomiast czytelne aluzje i motywy literackie świadczą o niewątpliwej erudycji.

Nie sposób omówić wszystkich wierszy Kościelskiego, ponieważ jest ich naprawdę dużo, a część wymagałaby głębszej analizy, ale myślę, że warto przybliżyć najpopularniejsze motywy, jakimi posługuje się autor. Jednymi z najbardziej popularnych krótkich form są Świtezianki, które autor numeruje w niecodzienny sposób. Pozwolę sobie przywołać treść jednego utworu z cyklu:

Świtezianka odc. 17

Zerwał z nią chłopak, bo drań nie miał serca

Nie przynosił kwiatów, doczekał się wieńca

Każda ze Świtezianek nawiązuje oczywiście do ballady Mickiewicza o takim samym tytule, w której mowa o zdradzie ukochanej przez strzelca, co młodzieniec przepłacił życiem. Ten właśnie motyw pojawia się w cyklu Kościelskiego, tyle że autor wymyślił kreatywne powody zerwania np. zakończenie związku przez sms-a, lub TeamSpeaka oraz często drastyczne zemsty dziewczyny. Mickiewiczowska poezja przeniesiona na grunt XXI wieku zyskała całkiem nowy wydźwięk, a czarny humor rozbawi przede wszystkim każdą osobę ze złamanym sercem. 

Innym cyklem Kościelskiego są Psycholinki nawiązujące do słów Podstoliny skierowanych do Papkina w Zemście Aleksandra Fredry: ,,Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby’’. Kościelski pisze:

Psycholinka 11

Jeśli chcesz mieć obie dłonie

Nie grzeb nigdy w mym smartfonie

Bohaterami wierszy Kościelskiego są osoby bardzo charakterystyczne, popularne w memach, stereotypowe, a przy tym komiczne. Świadczą o tym m.in. wiersze. Rzywot Janusza, Rzywot Grażyny, Rzywot Sebixa, Rzywot Karyny. Kościelski doskonale charakteryzuje tych bohaterów na podstawie ich obrazu wykreowanego przez internautów. Janusz to w oczach autora otyły kierowca tira, wielbiciel alkoholu, słuchacz disco polo, który ginie w zaskakujący sposób. Spada na niego fortepian Szopena, co jest oczywistym nawiązaniem do wiersza Cypriana Kamila Norwida o takim właśnie tytule. Jako że to symbol twórczości wielkiego polskiego muzyka, widać mimo wszystko szacunek, z jakim autor traktuje tę postać. Podobnie opisuje Grażynę. Kobieta całe życie sprząta, gotuje, jest fanką ,,Mody na sukces’’, ale po śmierci trafia do Nieba, w które zawsze wierzyła. Można zauważyć, że autor podchodzi do tych osób z pobłażaniem, a jednak nie życzy im źle. Zupełnie inny stosunek ma do Karyny oraz Sebixa. Sebix – ubrany w dres z Adidasa fan kebabów, bójek oraz Legii kończy swoje życie wśród kumpli skłonnych do bijatyk. Natomiast Karyna  – autorka selfie z dzióbkiem, stała klientka solarium oraz centrów handlowych staje się zgryźliwą ekspedientką w Biedronce. Kościelski stara się zwrócić uwagę czytelników na problemy dzisiejszego społeczeństwa, a przede wszystkim na to, jakie osoby widzimy dookoła nas.

Poeta nie spoczął na laurach po wydaniu książki, zatem coraz to nowe wiersze pojawiają się na jego profilu na Instagramie. Przystępne, pisane prostym językiem zabawne utwory jego autorstwa zawierają uniwersalne prawdy o współczesności. Potrafią skłonić nas do refleksji nad życiem, a przede wszystkim nad naszymi ludzkimi cechami. Serdecznie zachęcam do sięgnięcia po Ego, do odwiedzenia fanpage’a lub Instagrama autora. Jeśli masz już serdecznie dość ciągłego piłowania utworów Mickiewicza czy Słowackiego, a lubisz zabawę słowem, czarny humor i nie przeraża cię krytyczne podejście do otaczającej rzeczywistości, to coś dla ciebie! Na koniec przywołam jeden z moich ulubionych wierszy Kościelskiego:

Ciało

Będzie wiotczało

Będzie zawodzić

Będzie mu trudniej

Wstawać i chodzić.

Będzie łamało,

Niedomagało,

Aż w końcu słowem

Stanie się ciało.