
Mademoiselle Coco
W XX wieku to ona dyktowała trendy. Bez wątpienia była ikoną paryskiego stylu. Coco Chanel, bo o niej mowa, jako projektantka mody osiągnęła niewyobrażalny sukces. Zdaniem Karla Lagerfelda, Chanel rozumiała czasy, które miały dopiero nadejść.
Gabrielle Bonheur Chanel, znana jako Coco Chanel, przyszła na świat we francuskim Samour 19 sierpnia 1883 roku. Po śmierci matki ojciec zostawił rodzinę, przez co mała Gabrielle trafiła do sierocińca. To właśnie tam nauczyła się szyć. Po kilku latach dziewczynka przeprowadziła się do ciotki, która uczyła ją krawiectwa. Pomimo pasji do szycia nic nie zapowiadało tego, że zostanie projektantką ubrań – w wieku 23 lat kobieta dorabiała sobie, śpiewając w klubie pod pseudonimem Coco, który, jak się później okazało, miał zostać jej przydomkiem do końca życia. Co ciekawe – Chanel nie miała dobrego wokalu, ale nadrabiała to ciekawą osobowością i temperamentem, przyciągając do siebie tabuny mężczyzn. Pomiędzy występami w klubie Coco nadal zajmowała się szyciem. W jej życiu pojawił się Etienne Balsan, milioner, oficer kawalerii. Zostali kochankami. Ta znajomość otworzyła przed Coco wiele drzwi, m.in. pozwoliła nawiązać kontakty z wieloma znanymi postaciami Paryża, zapewniła dach nad głową w postaci zamku i możliwość rozwijania swoich pasji. W 1908 r. otworzyła swój pierwszy sklep z kapeluszami i strojami dla kobiet. Wykonanie tego ruchu poradził jej Arthur Boy Capel, przyjaciel Balsana. Dzięki jego pomocy Gabrielle zaczęła spełniać swoje marzenia i projektować kobiecą odzież. Capel stał się jej partnerem w biznesie i życiu osobistym, jednak w 1919 roku zginął w wypadku samochodowym, co spowodowało, że Chanel zaczęła eksperymentować z czarną tkaniną. Zdobyła rozpoznawalność głównie dzięki zaprojektowaniu odzieży wyjściowej z dżerseju, kojarzonego dotąd wyłącznie z bielizną. Rosnąca popularność pozwoliła jej na otwarcie własnego domu mody pod marką Chanel w roku 1919.
Kiedy Coco Chanel otworzyła własną firmę i dostała szansę, by dać upust swoim umiejętnościom, stała się przedsiębiorcą na całe życie. Nic nie mogło jej powstrzymać, ani brak doświadczenia, ani nawet pierwsza wojna światowa. Pracowała zarówno jako przedsiębiorca, jak i projektantka, realizując wszystkie swoje pomysły na tworzenie elegancji. Znani klienci zaczęli mówić o niezwykłej paryskiej modzie. Działalność kobiety stała się fenomenem, który nie istniał wcześniej w historii mody. Dziewczyna zmieniła opinię publiczną na temat pracy projektanta, stając się osobą magnetyczną na skalę międzynarodową. Była otoczona śmietanką towarzystwa, sławnymi aktorami, reżyserami i artystami.
Popularność skromnych, lecz niezwykle wygodnych ubrań projektantki sprawiła, że Gabrielle mogła wyprodukować zupełnie nowy rodzaj produktu – perfumy. To właśnie legendarny zapach Chanel N°5 sprawił, że Coco stała się prawdziwą gwiazdą, rozpoznawalną wśród fanek mody na całym świecie. Ponoć do stworzenia perfum namówił Chanel jej kochanek, rosyjski książę Dymitr Pawłowicz Romanow. Coco Chanel była starsza od niego o siedem lat, ale to nie przeszkodziło w ich burzliwym związku. Relacja ta okazała się bardzo owocna: książę otworzył Chanel na ideę pięknych modelek, sponsorował jej projekty i przedstawił ją słynnemu cesarskiemu perfumiarzowi.
Po wybuchu II wojny światowej Chanel zamknęła wszystkie swoje salony. Rozumiała, że w tym czasie nie ma miejsca na modę. Projektantka ograniczyła więc swoją działalność do sprzedaży perfum. Podobno słynne perfumy N°5 były popularne wśród niemieckich żołnierzy, którzy obdarowywali nimi swoje kochanki. Niektóre źródła podają, że kobieta była szpiegiem działającym na rzecz nazistów, jednak nie ma wystarczających dowodów, by tę teorię potwierdzić. Podczas II wojny światowej Coco Chanel spotkała się z dyplomatą Hansem Gunterem von Dinklage. To z jego powodu brała udział w grach szpiegowskich i z jego pomocą uratowała siostrzeńca przed niewolą.
We wrześniu 1944 r. z inicjatywy Komisji ds. Moralności Publicznych Coco Chanel aresztowano z powodu plotek o jej związku z niemieckim oficerem. Jednak po kilku godzinach, dzięki pomocy Winstona Churchilla, została zwolniona. Po tym wydarzeniu projektantka wyjechała do Szwajcarii i mieszkała tam przez prawie dziesięć lat.
Chwała Gabrielle Bonheur Chanel stopniowo przechodziła w przeszłość. W powojennej modzie triumfy zaczęli odnosić mężczyźni, m.in. Christian Dior. Jego sukces zdawał się pokazywać, że moda Coco nie ma przyszłości. Mając 70 lat, Chanel postanowiła ponownie otworzyć swój salon w Paryżu. 5 lutego 1954 r. został otwarty Dom Chanel. Powróciła, proponując kostium składający się z prostego żakietu bez kołnierzyka, wykończonego plecionką, w zestawieniu ze spódniczką do kolan – strój ten zdobył ogromną popularność.
10 stycznia 1971 r. Coco Chanel zmarła w hotelu Ritz. Miała 87 lat. Przyczyną śmierci był atak serca. Projektantka została pochowana w Lozannie w Szwajcarii. Na jej nagrobku wyrzeźbiono pięć lwów.
Chanel wylansowała w modzie trendy między innymi takie jak kult sztucznych pereł. Francuska projektantka wprost uwielbiała biżuterię. Mawiała, że każda kobieta „potrzebuje niezliczonej ilości pereł”. Szukała w nich tła dla kobiecej siły, dopełnienia urody, elegancji.
Coco Chanel zawdzięczamy także tworzenie unikalnych torebek. Zaprojektowała małą prostokątną torebkę na długim łańcuszku. W rezultacie kobiety mogą nosić torbę wygodnie zawieszoną na ramieniu.
Gabrielle spopularyzowała modę na „małą czarną”. I bynajmniej nie chodzi tu o kawę. Sukienka zaprojektowana w 1926 roku święciła triumfy. Pierwsza uszyta była z krepy marokańskiej, z wąskimi rękawami o mankietach haftowanych złotą nicią i kwadratowym dekolcie. Sięgała tuż poniżej kolana, a plisy w kształcie odwróconej litery „V” podkreślały obniżoną talię. Prosty krój cieszy się ogromną popularnością do dziś i stał się symbolem kobiecej niezależności.
Zapach Chanel N°5 to znana na całym świecie marka perfum. Twórcą tego niezwykłego zapachu jest słynny francuski perfumiarz Ernest Beaux. Na życzenie Coco Chanel stworzył unikalny aromat – coś, czego Gabrielle wcześniej nie wąchała. Inspiracją autora stała się niezależna, nowoczesna kobieta. Perfumy miały za zadanie podkreślić złożoność damskiej natury oraz w pełni oddać charakter, styl i osobowość Coco. Ostatecznie po wielu próbach Francuz przygotował 10 próbek zapachu. Projektantka bez zastanowienia wybrała propozycję numer 5. Jedni twierdzą, że nazwę woni zawdzięczamy właśnie kolejności owego wyboru, inni jednak uważają, że 5 była po prostu ulubioną cyfrą Gabrielle. Ernest Beaux wykreował zapach, który przeszedł najśmielsze oczekiwania samej Chanel.
Pierwsze 100 flakoników Chanel N°5 trafiło do najbliższych osób Gabrielle jako bożonarodzeniowy prezent w 1921 roku. Natomiast oficjalna premiera zapachu miała miejsce w połowie 1922 roku. Buteleczka mniej więcej co 20 lat jest modyfikowana tak, aby pasowała do nowej epoki. Recepturę Chanel N°5 zna jedynie nieliczna grupa wtajemniczonych. Perfumy mają bardzo skomplikowany skład, zostały stworzone z co najmniej osiemdziesięciu składników, które do dzisiaj są używane do produkcji.
Po śmierci Gabrielle dom mody nie zaprzestał swoich działań. Duża część ubrań i dodatków została rozdystrybuowana na cały świat dzięki decyzji o powiększeniu kolekcji. W szeregach Chanel pojawił się także nowy perfumiarz, Jacques Pologne, który stoi za takimi zapachami jak Coco, Chance czy Coco Mademoiselle. W 1983 roku stanowisko głównego projektanta objął Karl Lagerfeld. Urzeczywistniał on idee związane z projektami Coco – np. skórzana torebka „Boy”, której nazwa pochodzi od pierwszej miłości Coco, Arthura Boy’a Capela. Od 2019 roku, czyli po śmierci Lagerfelda, stanowisko dyrektora kreatywnego zaczęła piastować Virginie Viard, która współpracowała z Karlem ponad 30 lat.

Długość dźwięku samotności
Zobacz również

„Trzecie życie”
22 lutego 2017
Tembr internetowy
30 listopada 2020