Artykuł,  wiersz

Portret uczuć cz. 2

Radość 

Jak ptak się wznosi wysoko

Rozprasza troski, barwy dnia daje

Wkrada się na policzkach

w oczach błyszczy

Marzyć nie przestaje, wszystko z siebie daje

 

Rozczarowanie 

W kościach to czujesz, widzieć tego nie musisz

I tak tego nie zadusisz

W ciele mieszka, taki zimny koleżka

Smoła kapie na dłonie, masujesz skronie

Myślisz – tak kiedyś nie było, lepiej się żyło